| MSF |
| Administrator |
|
| |
| Dołączył: 20 Lut 2006 |
| Posty: 59 |
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
|
|
|
|
|
|
 |
|
 |
|
Recenzja
Pierwszy kontakt z tą grą jest bardzo przyjemny, bowiem wprowadza nas ciekawie zrealizowane intro. Zamiast efektownych wizualnie animacji widzimy kilkuminutowy filmik z akcjami piłkarzy prosto z wielkiego stadionu. Moją uwagę zwrócił ten charyzmatyczny narrator o zachrypniętym głosie, który przy akompaniamencie muzyki jakby z jakiegoś filmu o starożytności wprowadza nas cholera wie, w jaką grę. Słyszę z głośników: futbol to religia, futbol to życie! Piłka nożna to wspaniały sport, jednak wcale nie lepszy od innych dyscyplin. Co z tego, że najpopularniejszy, skoro wcale nie taki święty? Za wielkimi piłkarzami stoją wielkie drużyny, a nad nimi z kolei wielkie kapitały znanych marek świata. Nie ma w tym nic złego, ot po prostu sport i biznes zarazem. Na trybunach w Polsce młodzież w kominiarkach i szalikach skanduje nazwę swojego ukochanego klubu. Na ulicach walczy z sympatykami innych drużyn, dla których chodzenie na mecze to jedyna rozrywka, jaką tolerują. Klubowi piłkarze zmieniają barwy koszulek, co wywołuje u nich ogromną złość i nienawiść do byłego idola, który zdradził ich rodzime godło. Eh, futbol byłby piękny, gdyby nie te rzesze pseudokibiców, dla których ulubiony klub to religia życia. Ciekawe, w co by oni wierzyli, gdyby nie było stadionów piłkarskich.
Swoją przygodę z Fifą rozpocząłem od części z numerkiem 2000. Wówczas soundtrack zawierał utwory Robbiego Williamsa, który użyczył swojej twarzy przy tworzeniu gry. O ile wtedy FIFA była prostą kopaniną, która miała jedynie dobrze się sprzedawać, o tyle teraz cel gier spod znaku EA Sports uległ zmianie. Wraz z nadejściem Fify 2001 na konsole PS2 rozpoczęła się wojna z ISS Pro Evolution, którego chyba nie musze nikomu przedstawiać.
Menu gry, jak to zwykle w Fifach bywa, charakteryzuje się przejrzystością i logiką. Mamy opcję „Graj”, gdzie możemy szybko rozegrać mecz, nie uczestnicząc w żadnym turnieju, bo od tego jest kolejna opcja, o wyjaśniającej wszystko nazwie „Tryby gry” („Tryb menedżerski” jako danie główne, „Turnieje”, „Trening” i „Multiplayer”. Oprócz tego płytka DVD z Fifą 06 zawiera również masę ciekawych dodatków. Podczas gry zajmujemy różne miejsca w turniejach, strzelamy bramki i wygrywamy mecze. W zależności od poziomu trudności (są cztery, co jest normą) możemy dostawać specjalne punkty za wykonanie tzw. wyzwań. Pytasz, po co są te punkty? Otóż możesz za nie kupować specjalne bajery modyfikujące styl gry: nową gałę, nowy strój, stadion, profile znanych piłkarzy lub po prostu fajne filmiki. Jest to niewątpliwy plus nowej Fify.
Najważniejszy w grze jest oczywiście „Tryb menedżerski”. Na początku tworzymy nowego trenera, modyfikując jego podstawowe dane, a później wybieramy którąś ze słabszych drużyn (póki co możemy tylko takie), aby poprowadzić ją do zwycięstwa. Dodam, że można wybierać spośród polskich klubów, a to dlatego, że Idea Ekstraklasa (jeszcze nie Orange) została uwzględniona w Fifie 06. Co prawda nie wszystkie zespoły, ale zawsze. Składy drużyn pochodzą z dnia 24.08.2005, więc ujrzymy względnie aktualne nazwiska. Po wybraniu teamu dostajemy pierwsze wiadomości od prasy. Podczas gry możemy też dostawać zapytania od mediów, kibiców i władz klubu. W zależności od tego, jak na nie odpowiemy, nasza pozycja w oczach dyrektorstwa klubu bądź kibiców może pogorszyć się lub poprawić. Wybieramy także sponsora naszej drużyny, który zapewni nam środki na rozwój klubu. Dalsze opcje, jakie nam udostępniono w tym trybie, nikogo chyba nie zaskoczą: możemy usprawniać kadrę trenerską, medyków i naszych menadżerów, zmieniać formację, szukać nowych piłkarzy i rozgrywać mecze. Jeżeli gramy na własnym stadionie, mamy prawo dyktować ceny biletów, jednak pamiętajmy, że kibice nie śpią na kasie. Zamiast rozgrywać mecz osobiście możemy kliknąć na przycisk „symulacja”, aby obserwować przebieg spotkania, czytając krótkie wiadomości wyświetlane na ekranie. W razie czego możemy interweniować.
Gdy wychodzimy na murawę, pierwszą rzeczą, jaka rzuca się nam w oczy, a raczej w uszy, jest to, że mówią do nas starzy znajomi z telewizji publicznej: Dariusz Szpakowski i Włodzimierz Szaranowicz powodują, że czujemy się jakbyśmy oglądali mecz w telewizji. Zwłaszcza podczas meczu reprezentacji, np. Anglia – Polska, nie można wyjść z zachwytu nad zawodowstwem polskiego komentarza. Speakerzy wykrzykują nazwiska polskich piłkarzy bez zarzutu, jednak szkopuł tkwi w tym, że komentarze czasami same siebie niszczą. Otóż dopiero po kilku sekundach od chwili oddania strzału na bramkę możemy usłyszeć, że miało to miejsce (!). Trochę irytuje również to, że komentatorzy albo zachwalają napastnika, który wbił bramkę, albo bramkarza, który po prostu obronił strzał, przy czym zawsze padają stwierdzenia typu „wspaniały piłkarz” albo „prawdziwy mistrz futbolu”. Gdyby faktycznie tak było, Liga Mistrzów nie pomieściłaby wszystkich drużyn.
Gdy piłkarze są już na murawie, rozpoczyna się to, co gracze lubią najbardziej. Słyszałem głosy, że nowa FIFA jest za łatwa. Otóż jeżeli opanujemy grę na najwyższym poziomie trudności, rzeczywiście staje się zbyt prosta. Fachowo rzecz ujmując: gra jest już nasza. Trudniej, według mnie, jest odebrać piłkę od przeciwnika, bo udaje nam się tego dokonać dopiero przed własnym polem karnym. Trzeba zaznaczyć, że jeżeli macie jakiegoś pada do gry, to może okazać się on bardzo przydatny. Akcje możemy wykonywać na kilka sposobów. Na drugim końcu klawiatury mamy przyciski odpowiadające za styl gry: ofensywna, defensywna lub neutralna. Możemy rozprowadzać ataki skrzydłami, środkiem pola, ze wsparciem trzeciego zawodnika oraz z kontry. Obrona może starać się łapać przeciwnika na spalonego, chronić boisko strefowo, cisnąć atakującego już na jego polu lub formować obronę w linii. Pod przyciskiem C mamy możliwość zatrzymania piłki i sterowania nią tuż przy nodze, co jest pzydatne szczególnie w dryblingach. Kolejna sprawa, czyli wykonywanie wszelkich rzutów wolnych, rożnych i z autu, to wciąż nie jest ideał. Mam wrażenie, że wraz z każdą następną Fifą producent chce jakoś wykombinować te stałe fragmenty gry, aby były one jak najbardziej realne. I tym razem chyba im się nie udało, a Pro Evolution Soccer w tej dziedzinie może czuć się bezpieczny.
W grafice mamy niewiele zmian, jednak jeśli chodzi o te bardziej widoczne, to poprawiono mimikę twarzy oraz - tutaj paradoksalnie cofamy się o rok – trochę zepsuto wygląd zawodników, którzy teraz wydają się plastikowi i jakby po jakimś retuszu. Włosy to nadal jedynie zbitek różnobarwnych tekstur. Stadiony i cała oprawa meczu jest wykonana w specyficzny sposób, bo wygląda zbyt bajkowo i ulega surowej i realistycznej oprawie PES-a.
Dźwięki i muzyka jak zwykle na wysokim poziomie. Zresztą przed premierą wszyscy pewnie czytali nowinki o utworach zawartych w produkcji EA Sports. Mamy gorące rytmy fiesty, trochę rocka, techniawki i popu. Dla każdego coś dobrego.
O potędze Fify 06 świadczy poniekąd polski akcent. Polska Ekstraklasa, profesjonalni komentatorzy i ciekawy tryb menedżerski powodują, że kolejny odcinek taśmociągu, co się FIFA nazywa, spełnia pokładane w nim nadzieje. A czego my właściwie od tej części oczekiwaliśmy? Chyba nikt nie spodziewał się rewolucji, bo wszyscy już pewnie jakieś cztery lata temu stracili wiarę w przełom.
Downloads
A tu macie link na którym znajdziecie torrent który ściąga sie przez program BitLord ( wersja angielska )
[link widoczny dla zalogowanych] |
|
